12 mei 1674, tussen Detern en Apen, Coenraad Ruysch

Onse schippers waeren twee domme boeren, dewelke nevens haer boot aen Caron, hoogloffelijke memorie, geleken als twee druppels waeters. Ja, hadde ick van Aeneas dien vroomen ridder sijn religie geweest, ick soude sekerlijck bij mijn selve gedisputeert hebbe of ick naer de Eliseesche velde of naer Italie reijsde. Dewijle wij met hoosen en continueele martelen van onse schippers die ons met groote hartneckkicheid geduerich op drooch voeren besich waeren, hadden onse waegens geen beter fortuyn, dewijle deselve vlack door het gat van den dijck mosten rijden. D’onse raeckten daer door met een scierlijckheid, al swemmende en drijvende, doch die van onse Duytscher en Sweet soude met voerman met al versoopen hebben, ter waere de hulp van de boeren haer met alle haest gesalveert hadden. Hoe dat wij onse schippers wijs sochte te maeke dat de kreuke bladeren een teyken waeren van slooten en diepte, sij voeren even dan op het landt en wilde dan noch evenwel daer over, niet tegenstaende sij niet kosten, soo dat wij eyndelijck genootsaeckt waeren onse knechts de stockken te geven en een Amsterdams schippers in ons geselscap, naer Bremen willende, tot leitsman te promoveren. Wij soude sonder dat sekerlijck daer niet door geraeckt sijn.

Coenraad Ruysch vergeleek zijn reis door Duitsland met een helletocht. Door een dijkdoorbraak moest hij de diensten inschakelen van een paar Duitse boeren, die hem naar het dorpje Apen konden brengen. Alleen door een Amsterdamse schipper kwam hij er goed vanaf.