15 november 1675, Napels, Coenraad Ruysch

Naer den eten reden wij met seer scoon weer lanchs de zee eerst en doen door t’ landt naer den Vesuvius. Onder anden berch mosten wij te voet vermits te steijlte. Ick dede myn scoenen aen ten dien eynde, maer was niet te min soo moede eer ick boven was dat ick niet meer kost. Wij hadden t’ ongeluck dat even eer wij boven waeren den ganschen berch en wij met een groote mist bedeckt wierden, syn een dickke wolck die juyst desen wech heen dreef. Wij consoleerden ons dat wij tot boven toe waeren en in naersticheid niet versuymt. Het afklimmen is seer kluchtich want ieder stape isser een, alsoo men continueel door de assen uijt geworpen als door gul sant met de voet wel ses stappen af glijt. Naer Napels keerende, kreegen wij een stortregen die ons t’ huijs geleyde. Wel eer vlogen de steenen tot dicht bij Napels toe die den berch uytwierp en werdt ons de plaets getoont hoe verre sij gesprongen waere.

Tijdens hun verblijf in Rome maakten de meeste reizigers een korte trip naar Napels. Daar zagen zij de antiquiteiten van Pozzuoli (Pompeii was nog niet opgegraven) en beklommen zij de Vesuvius. Na de desastreuze uitbarsting van december 1631 was die vulkaan beroemd geworden. Reisgidsen en vedute vertelden in detail over de uitbarsting. Voor de Britse journaalschrijver John Evelyn was het zelfs de “non ultra” van zijn reis. Je moest dit als globetrotter toch echt wel gezien hebben.

Ook Coenraad Ruysch bracht een bezoekje. Als de kogelgaten na een oorlog wees hij de schade aan die de stad in het verleden had geleden.

Uitbarsting van de vulkaan Vesuvius, 1631, Caspar Luyken (toegeschreven aan), 1701. Rijksmuseum: RP-P-1896-A-19368-1943.