In dit korte fragment uit 1677-1679 over een reis naar Italië en Frankrijk, windt een anonieme auteur zich op over de bijzondere uitdossing van regenten en bestuurders in het Duitse Nürnberg. Zulke ‘belachelijke vodden’ nemen een loopje met het decorum volgens deze verontwaardigde reiziger.

[V]erbeeld u eens een persoon te zien met een zwart wyd rockjen aan dat wat over den navel komt met wyde mouwen, daar onder een zeer wyden open broeck met een groot bos zwarte linten op beide de zyden, een paar zwarte koussen opde kuyten digt op een geployt, met een paar schoenen, waarvan de neusen heel breed, en de polevyen [hakken] extreem hoog, en onder zeer spits toelopende zyn, daarop een groote styve lobbe om den hals, met een lange dicke parruck daarboven, en een hoogen spitsen hoed op ’t hoofd, groote drie dubbelde lobbens aan de handen, met een langen slependen degen op de zyde. Verbeel u, zeg ik, soo een portrait eens in, zoo hebt gy net de toetakeling van een Neurenbergs Regent. het is niet te begrypen dat luiden die andersints zoo hupsch en polit [beleefd] zyn, niet beter of ’t netterlyke decorum gesorgt, maar zodanigen bizarren verkiesing van dragt aangenomen en vastgestelt hebben. Een simpelen langen zwarten Tabbert van ’t slegste stof tot een opperkleed zoude meer respects en aansien aanbrengen als alle die belachelyke vodden te zaamen.