12 januari 1656, Parijs, Philips en François de Zoete van Laecke

Nadat we op de 12de onze aanbevelingsbrieven hadden geregeld, hadden we zin om eens de begraafplaats Saint-Innocents te bekijken, die nog geen twintig passen van ons huis af is. Men schrijft de aarde hier een bijzondere eigenschap toe, namelijk dat het een lijk binnen vierentwintig uur kan verteren. Maar dat hebben we niet kunnen zien. Men ziet hier rondom een groot aantal beenderen, de ene gestapeld op de andere.

Le 12e ayant fait nos lettres de bonn’heure, l’envie nous prit d’aller voir le cimitiere de Saint-Innocent qui n’est qu’à vingt pas de nostre logis. On attribue à la terre une certaine qualité, qui est qu’elle peut consumer en vingt-quatre heures de temps un corps mort, mais nous n’en avons pas veu l’effet. On y voit tour à l’entour quantité d’ossements rangés les uns sur les autres, et logez dans des especes de galeries, qu’on nomme charniers.

Tegenwoordig breng je in Parijs misschien een bezoekje aan Père-Lachaise om daar de laatste rustplaats van Édith Piaf, Marcel Proust en Jim Morisson te zien. Voor reizigers in de zeventiende eeuw was de andere beroemde begraafplaats, het Cimetière des Innocents, veel interessanter. Op 12 januari brachten de broers Philips en François een bezoekje om te kijken of de legende waar was. Een verhaal ging namelijk dat de aarde hier binnen een etmaal een lijk kon verteren.