29 april 1620, Neuss, Constantijn Huygens (vert. Frans Blom)

Avonds na het souper vuurde een van onze heren voor de grap zijn geweer af bij het open raam. De bevolking schrok zo van de knal dat de straten ogenblikkelijk vol kaarsen en lantaarns waren en onze herberg belegerd werd door een grote menigte burgers, die zonder pardon een verklaring voor het schot eisten. Wij hielden ons gedeisd in de slaapkamer, doofden alle kaarsen om net te doen alsof er niets gebeurd was en lieten het ronduit ontkennen. Maar het geweervuur had ons verraden en ze rustten niet eer ze onze pistolen en geweren geïnspecteerd hadden. Met groot kabaal kwamen ze zelfs tot aan onze bedden, want we waren intussen onder de dekens gekropen om de schijn meer voor ons te hebben. Uiteindelijk is de schuld gegeven aan de jonge page van mijnheer de ambassadeur en hebben we ze doen geloven dat het een ongeluk was. Toen werd het voor de waard van de herberg, die tevens zitting had in het stadsbestuur, een stuk gemakkelijker om de zaak te helpen bijleggen. Dat gebeurde niet zonder de nodige kosten voor de wijn die de stadswachten ’s nachts in de herberg hebben gedronken. De bevolking had overigens bepaald geen ongelijk om zich op te winden over dit incident, want men vertelde dat hier op een kwade keer toen de poort al dicht was en de nachtwacht sliep, bij een soortgelijk signaal van een geweerschot geplunderd en geroofd is. Mijnheer de ambassadeur kwam het voorval pas de volgende dag te weten.

Constantijn Huygens en zijn reisgezellen, die tijdens de diplomatieke missie van François van Aerssen naar Venetië trokken, waren in het Duitse stadje Neuss nogal baldadig. Toen een van hen zijn pistool afvuurde, kwam de stadsgarde al snel verhaal halen.