Duitsers staan in de zeventiende eeuw bekend als dronken en vloekende boerenpummels, maar ze geven wel een goed feestje. Coenraad Ruysch is te gast bij een Duitse bruiloft waar de wijn rijkelijk vloeit en het nieuwe paar door de gasten geplaagd wordt. Zijn Duitse vrouwen een beetje preutser? En zijn Hollandse mannen meer macho?

Dewijle wij aen taefel saeten, quamen eenige luyden uyt de wynbergen van den Bruydegom, in een masquirade van molenaers, met haer een moole op rollen mede voerende, Dese machine was heel aerdich. De wieken draeyde sich van selfts om; in de selve sat een Jongen die een bruylofts liet admirabel wel sonch en een van de molenaers presenteerde gedruckte veersen aen de gantsche compagnie en aen de Bruydt een kroon die vol kaersies stont opgescickt met alderhande huysraet. Dese kroon wiert de bruydt in plaets van de andere opgeseyt tot teijken van haer verloore machdom, dewelke sij in de twee eerste daegen niet pretendeerde verlooren te hebben. Wij quelden den Bruydegom hier over en seijde dat wij in Hollandt wel andere Batavieren waeren, dat wij om dat werck te verrichten maer een quartier uers van doen hadden. Dat wij op een maechdom vijf ses in eene nacht tot onsen ’t niet saegen. En waeren sij sulke ontnoosele bloemen te minste dat sij die soude behoorden te swijgen.

Coenraad Ruysch, 13 juli 1674.