21 februari 1674, Assens, Abraham van der Meersch

Men zag geen opening, maar wel bergen van sneeuw en opgeschoote schotzen ijs. Goe raad was hier duur. Niemant had nog durven bestaan om over ijs te passeeren, dog wij verstonden datter ijs al eenige dagen had vastgeleegen ent vroor seer fel bij continuatie zodat wij resolveerde de eerste te weesen om in de belt over ijs te passeeren, nadat wij eerst een man met een swaare bijl vooruijt hadden gezonden om, al kappende, nu en dan de weg te baanen. Dus begaven wij ons ten ijs in een slee met 2 paartjes en nog een man met een bijl voor ons op een drafje, die zoo nu en dan int ijs kapte om te probeeren of hij doorsloeg. En dus koos men de weg over de dikste, aaneenbevroore schotzen, somtijts als tussen de ijsbergen heen. En zonder water te zien, quamen in ontrent 2 uiren over en tot binnen Assens, de eerste stad opt eijland Funen. Dat vrugtbare eijland Funen, dat nu so dor en zo dood als ijs was, daar bij somertijden (nu reets zoo nabij) zo vol vee en overvloet van graanen staat, ja een land dat van vruchten en van melk en honing vloeijd. Daarom valt de meede daar seer abondant en delicaat. Gansen en kalkoenen van ongemeene swaarte, de alderfijnste ossen die ik oijt gekent heb, worden hier gequeekt en die ik zelfs int beweijen ook zoo hebbe bevonden, zoo wollig, zoo fijn, zo milt, ja soo dat ik geen beter ken, maar wijnig kleender als de Jutsze ossen.

De doperse koopman Abraham van der Meersch ging in de winter van 1674 naar Scandinavië om uitstaande schulden te innen. In Denemarken moest hij een dichtgevroren zeestraat oversteken om in Assens en daarna Odense te komen. Hij huurde een man in die met een bijl de weg vrijmaakte van ijs. Zo kon hij met zijn slee de andere oever (land van melk en honing!) bereiken.