5 november 1654, Aiguebelette, Vincent Laurensz. van der Vinne

Den 5 dito over een bergh, genoemt Montangie d’Agebalette, is 3 groote uren om over te klimmen. (…) Is een leelijcke steenachtige en steijlen bergh te beklimmen, ja soo dat op sommighe plaetse onmogelijck schijnt om over te komen. (…) Op den bergh sijnde, hadden noch seer hooghe spitsen beneffens ons uijtsteken en stack soo stercken wint op datmen sijn selfs qualijck konde over eijndt houden, ende ontrent 300 treden van ons wierde eenighe wolcken tegen een bergh aen gedreven, soo dat de spits des berghs boven de wolcken bleef uijtkijcken en wiert helder en klaer van de son bestraelt. Doch dese wolcken tegen dese rots aenbrekende, gaven in een ogenblick soo veel sneeuw dat ongelooflijck is, want dat effen te vooren groen bemost en met denne boomen groen stont, was nu soo wit en dicht besneeuwt datmen anders niet als sneeuw en sach.

Bergtochten werden uitgebreid beschreven in reisliteratuur. Ook voor de komst van het alpinisme en Alpentoerisme gold het beklimmen van een berg als een persoonlijke overwinning, waarover je in persoon en op papier mocht opscheppen. De schilder Vincent Laurensz. van der Vinne beklom in november 1654 de Aiguebelette. De spits van de berg was gehuld in wolken. In een ogenblik veranderde het groene dennenlandschap in een sneeuwvlakte.

Berglandschap met een rivier, Jacob Esselens, 1636 – 1687. Rijksmuseum: RP-T-1989-95.