10 december 1675, Rome, Coenraad Ruysch

De voornoemde heeren deden mij door de nonnen aen de deur van t’ klooster ses kinderkens sien, admirabel geagusteert in forme van engelties, gedestineert om de gemaeckte nonnen in te haelen, gelijck wij naderhandt saegen en met seer goede gratie gescieden. Ick genoot noch meer andere civiliteyten. Doe de nonnen naer alle de ceremonien gedaen waeren in t’ klooster geleijt wierden, stont de deur van t’ selve wijt open bij welcke occasie ick op een banck aen de selve mij liet vinden en sach teenemael het heijr naer mijn contentement over, mijn charmante non continueel in t’ gesicht houdende, die naederhant tot voor aen de deur bij occasie van een van de geseijde engelties aen iemant te toonen op een seer obligeante manier haer selve te naesten bij raekende aen mij posteerde en door haer eloquente contenantie mij een reverentie gemaeckt hebbende sonder dat het imant kost merken, sich heel civil werderom retireerde en mij naderhant liet bedanken door haer meijt dat ick de feesten van haer kerck en klooster soo naerstich hadt willen bij woonen, waer op ick haer in de beleeftste termen wederom liet antwoorden.

Tijdens zijn verblijf in Rome bleef Coenraad Ruysch nauw in contact met een mooie Italiaanse non. Daarover schreef ik al eerder iets. Ze stuurden elkaar brieven en cadeautjes en Coen kwam op bezoek in het klooster. Op 10 december bezocht hij een katholieke ceremonie in haar kerk, waarbij kersverse nonnen het klooster intraden. Zonder dat iemand het zag, gaf ze hem een zeventiende-eeuwse knipoog: een reverence.